In onze maatschappij is er veel aandacht voor het verleggen en oprekken van grenzen. Grenzen in tijd, in afstand en in uithoudingsvermogen maar ook in acceptatie en pijn. Er zijn eindeloos veel (soorten) grenzen. Ons is geleerd dat het verleggen van grenzen goed is. Een 10 is beter dan een 6. Sneller dan een ander de 10 km lopen duidt op een betere conditie. Maar wat komt daarna? Nog meer conditie? Beter dan een 10 kan niet worden en velen van ons halen zelfs die 10 niet. Is dat erg? Ik zou zeggen van niet.

Wat is dan het nut van grenzen?
Grenzen helpen ons de wereld te begrijpen en er grip op te krijgen, meer niet. Het is een mentaal concept, in de natuur bestaan geen grenzen.

In de taiji oefenen we met het creëren van ruimte binnen onze eigen grenzen. Dat doen we door te focussen op ontspanning, zachtheid en structuur. Ontspanning en zachtheid kennen geen grens. Meer zachtheid is altijd goed, beschadigt niemand en doet nooit pijn. Je kunt niet te zacht of te ontspannen zijn. Zachtheid en ontspanning brengen je steeds dichter bij jezelf. Daarmee vergroten we onze eigen ruimte. Vaag? Misschien. Je gaat het pas zien als je het door hebt.

Arnoud, Taijileraar